Wees lief voor elkaar, het kost niets extra

Deze week werd ik geraakt. Ik stond met tranen in mijn ogen in de Kruidvat. En het gekke was, het ging over zoiets simpels…

Ik stond in de rij bij de kassa. Heen en weer wiebelend op mijn voeten keek ik waarom ik nu al zeker 2 minuten op dezelfde plek stond (geduld is niet mijn sterkste eigenschap). Voor mij stond een dame en daarvoor 2 meisjes van een jaar of tien. Helemaal vooraan bij de kassa stond een oud voorovergebogen omaatje in een groene lange jas. De haren perfect in de krul. Ze probeerde met haar kromgebogen vingers haar pasje uit haar portemonnee te halen. Als sneeuw voor de zon verdween mijn ongeduld. Terwijl ze een gevecht leverde met het pasje, viel er een briefje uit haar portemonnee. Voorzichtig boog het omaatje in haar groene jas zich voorover om het briefje op te rapen maar ze kwam met geen mogelijkheid bij de grond. Een van de twee de jonge meisjes, achter haar in de rij, schoot te hulp en raapte het briefje voor haar op. Dankbaar glimlachte het oude omaatje naar haar. Met behulp van de kassière lukte het uiteindelijk om het pasje uit de portemonnee te halen en te betalen en de gekochte spullen in haar zelf meegebrachte tas te stoppen. “Vergeet ook uw stok niet”, zei de kassière. Haar wandelstok hing nog aan de rechterkant bij de kassa terwijl zij inmiddels vanwege het betalen aan de linkerkant stond. Voordat het oude omaatje met haar gekromde vingers in haar groene jas zich ook maar in de richting van haar wandelstok had kunnen bewegen hadden de meisjes achter haar deze al gepakt. Liefdevol en met een zacht “alstublieft” gaven ze de wandelstok aan het oude dametje. Terwijl ik dit kleine gebaar aanschouwde lachte ik hardop waardoor de vrouw voor mij zich ook met een glimlach naar me omdraaide. Op dat moment voelde ik mijn ogen vollopen. Intens gelukkig werd ik van het feit dat deze meisjes met zo’n klein gebaar de wereld een beetje mooier maakten. En dat ik mijn geluksmoment deelde met de vrouw voor mij, die op dezelfde manier geraakt werd door het kleine gebaar.

Ik word vaak diep geraakt door de kleine gebaren van mensen waaruit je kunt aflezen dat we om elkaar geven. In onze huidige wereld waarin (we vooral vanachter een scherm) gevraagd en ongevraagd wat van een ander vinden, zijn dit de lichtpuntjes die mijn hart raken. Wees lief voor elkaar het kost niks extra.